یک عمر قمیشی توی اتاقم فریــــاد زد

" هـــی بــازیگــر گـریـــــه نکـن

مــــا هممـــون مثــل همیـــــم

صبح ها که از خواب پا میشیم

نقــ ـاب به صــورت میـزنیــــم "

سهم منـم، انگار همین خط خطی هایی هست،

که هر روز بیشتـر و بیشتــر میشن ..

مثل نظرهایی که دیگران بدون اجــازه راجع به بودنــم میدن ..

مثل ثانیه هایی که به عمـرم اضــافه میشن ..

این دفعه دلیل نمی بافم، مقصر خودمم نه روزگار ..

.....

جدیدا چقدر خوب تمام گذشته رو مـرور ، و تغییـر رو بین دقیقه هام حس میکنـم ..

غریبــه آشنــای مشهور این شهر، شخصیت اول زندگیـم شده،

غریبـــه ای از جنس " من " ..

..... 

امـــا بـــازم شکــرت ..

و ببخش، از آدمک هـای این شهـر بیـــزارم ..

ثبت شده در چهارشنبه 92/11/9 ساعت 6:14 عصر توسط مخاطب خاص نظرات شما () |